The food and weight combat. A problematic fight for the elite combat sports athlete

Abstract
Weight reduction in athletes is motivated by optimisation of performance, aesthetic reasons or to achieve a pre-designated weight. Previous research has shown that dietary restraint and short term weight regulation frequently takes place among combat sports athletes such as wrestlers and judokas. The aim of this study was to explore negative experiences related to dietary strategies and weight-making practises used by elite combat sports athletes. Using semi-structured interviews, 14 Swedish national team athletes in wrestling, judo and taekwondo were asked about their dietary intake and their engagement in both long- and short-term weight regulation practises. Content analysis of the transcribed interviews, display a constant struggle regarding nutritional standpoints. Sport demands such as achieving an optimal weight and nutritional intake were considered as central in order for excellent performance. Adhering to these demands was found to be problematic however, primarily because of; (1) negative physiological responses and (2) opposing ideals of a non-sport related nature, such as the importance of the athletes to be healthy and social in their everyday lives.

Keywords
Qualitative; Weight loss; Sports nutrition; Fluids; Weight category athletes

مبارزه با مواد غذایی و وزن .یک مبارزه مشکل برای ورزشکاران نخبه ورزش های رزمی

چکیده
کاهش وزن در ورزشکاران با بهینه سازی عملکرد، دلایل زیبایی شناسی و یا برای رسیدن به وزن از قبل تعیین شده تحریک شده است. تحقیقات قبلی نشان داده که محدودیت رژیم غذایی و تنظیم وزن در کوتاه مدت اغلب در میان ورزشکاران ورزش های رزمی مانند کشتی گیران و جودوکاران اتفاق می افتده است. هدف از این مطالعه کشف تجارب منفی مربوط به استراتژی های رژیم غذایی و شیوه های مورد استفاده وزن کشی توسط ورزشکاران نخبه ورزش های رزمی، می باشد. با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته، از 14 ورزشکاران تیم ملی سوئد در کشتی، جودو و تکواندو در مورد مصرف رژیم غذایی شان و تعهدشان به هر دوی شیوه های تنظیم وزن بلند مدت و کوتاه مدت پرسیده شد. تجزیه و تحلیل محتوای متن مصاحبه، یک کشمکش مداوم در مورد نقطه نظر تغذیه ای نشان داد. خواسته های ورزشی مانند دستیابی به وزن مطلوب و مصرف غذایی به عنوان تمرکزی برای عملکرد عالی در نظر گرفته شده بود. دستیابی به این خواسته ها مشکل بود با این حال، در درجه اول به دلیل، (1) پاسخ های فیزیولوژیک منفی و (2) ایده آل های متضاد مربوط به ماهیت غیر ورزشی، از قبیل اهمیت ورزشکاران برای سالمتی و اجتماع در زندگی روزمره خودشان می باشد.

مقدمه
تصمیم گیری در مورد انتخاب مواد غذایی که مردم با آن مواجه هستند به عنوان تکراری، موقعیتی، پویا، چند وجهی و پیچیده توصیف شده است ( Sobal و Bisogni ، 2009). نتیجه این تنوع انتخاب می تواند در بسیاری از جنبه ها مشکل ساز باشد، برای برخی از افراد این منجر به غذا خوردن زیاد می باشد در حالیکه دیگران انتخاب می کنند تا مصرف رژیم غذایی خود را محدود نمایند.
در دنیای ورزشکاران نخبه این روش رایجی برای بهینه سازی ترکیب بدن یک شخص و وزن بدن قبل از فصل رقابت و یا مسابقات بزرگ می باشد. به منظور کاهش وزن بدن، حالتی از تعادل انرژی منفی مورد نیاز می باشد. این اغلب شامل تغییر در مصرف رژیم غذایی و عادات ها می باشد. یک گروه از ورزشکاران شناخته شده در تعامل دوره ای با درجات بالاتر از محدودیت رژیم غذایی نسبت به دیگران، درگیر ورزش های تقسیم شده توسط گروه های وزن می باشند (Enns ، Drewnowski ، و Grinker ، 1987). چنین ورزش هایی شامل کشتی، بوکس، تکواندو و جودو می باشد. با توجه به قوانین و مقررات این ورزش های رزمی در المپیک، وزن کشی رسمی می تواند یا در صبح روز مسابقه و یا روز قبل برگزار شود. وزن کشی در صبح اغلب در بخش بین المللی و یا ارشد جودو و بوکس انجام می شود، در حالی که وزن کشی رسمی در بعد از ظهر یا شب قبل از مسابقه در بخش بین المللی و یا ارشد کشتی و تکواندو به کار می رود ( Walberg -Rankin ، 2010).
ثابت شده است که شیوه های تنظیم وزن در میان ورزشکاران ورزشی های رزمی اثرات منفی بر سلامت، مانند
وضعیت تغذیه ای (Horswill ، Park، و Roemmich ، 1990 ، وضعیت هورمونی (Karila و همکاران، 2008 )، و عملکرد ایمنی بدن دارد ( Ohtaو همکاران، 2002 ؛ Shimizu و همکاران ، 2011 ). علی رغم پیامدهای منفی برای سلامتی و عدم وجود شواهد کافی مطلوب با توجه به عملکرد رقابتی در میان کشتی گیران (Horswill ، Scott ، Dick ، و Hayes، 1994؛ Ulter و Kang ، 1998) و بازیکنان تکواندو ( Kazemi ، Rahman ، و De Ciantis ، 2011)، یک مجموعه وسیعی از مطالعات ( Langan - Evans، Close، و Morton ، 2011 ) از دهه های اخیر نشان می دهد که ورزشکاران ورزش های رزمی به طور منظم با نوسانات وزن کوتاه مدت در طول فصل رقابتی تمرین می کنند. به عنوان مثال، یک مطالعه در برزیل نشان داده است که شیوه های وزن کشی با توجه به هر دو سن و سطح رقابتی گسترده است؛ که تقریباً 90 % از ورزشکاران شرکت کننده در مسابقات جودو ملی و بین المللی کاهش وزن سریع دارند، و اکثر آنها در محدوده 10 – 5 % درصد از وزن کل بدن شان در نوسان می باشند (Artioli و همکاران، 2010).
برای این ورزشکاران، دلیل تعهد به کاهش سریع وزن برای رقابت در پایین ترین کلاس وزن ممکن می باشد. با انجام این کار، آنها ممکن نیست مجبور به مواجه با حریف بسیار بزرگتر شوند در نتیجه به طور بالقوه موفقیت افزایش می یابد ( Kordi، Ziaee ، Rostami، و Wallace، 2011). به تازگی، ما ( Pettersson ، Pipping Ekström ، و Berg ، در دست چاپ) نشان دادیم که تنظیم وزن برای ورزشکارن نخبه ورزش های رزمی یک جزء مهم آماده سازی روانی ورزشکاران برای رقابت نظر گرفته شده است. این نتایج کمک می کند به تهیه یک توضیح که چرا ورزشکاران نخبه ورزش های رزمی همچنان تنظیم وزن را انجام می دهند علی رغم اینکه توصیه مخالف انجام این کار توسط جامعه پزشکی و علمی وجود دارد. با این حال، این تصویر پیچیده است. حتی اگر مزایای روانی از طریق تنظیم وزن به دست آمده باشد، جنبه های منفی و عوارض جانبی همچنان آشکار می باشد.
از طریق استفاده از پرسشنامه سنجش خلق و خوهای گذرا (ناپایدار) همچون خشم، گیجی، خستگی، تنش و قدرت، حالات روانشناختی قبلاً نشان داده بودند که اثرات منفی شیوه های وزن کشی را دارند ( Hall و Lane ، 2001؛ Koral و Dosseville ، 2009؛ Marttinen ، Judelson ، Wiersma ، و Coburn ، 2011). این حالت روانی به طور موقت کاهش یافته می توانند پیامدهای اثرات مختلف فیزیولوژیکی در مورد تنظیم وزن به ارمغان آورند، مانند از دست دادن آب بدن و یا هیپوگلیسمی (Choma ، Sforzo ، و Keller، 1998). با این حال، از آنجا که محدودیت رژیم غذایی و رژیم لاغری خواستار وظایفی می باشند، این معقول است که فرض کنیم که تنظیم وزن فی نفسه منجر به عوامل استرس زا نمی شود به غیر از کسانی که از یک منشأ فیزیولوژیک،
و در نتیجه دارای یک اثر افزایشی در فشار روانی می باشند. توضیحات بیشتر از این گونه ها برای تعیین ابزارهای ارزیابی کمّی مانند مقیاس خلق و خوی مشکل می باشد. روش های پژوهش کیفی امکانی برای روشن کردن پنهان ها، مسائل اساسی و غیر آشکار عرضه می کنند ( Miles و Huberman ، 1994 )، به طور بالقوه ما در هنگام بررسی موضوعاتی از جمله نگرانی های مرتبط با وزن و غذا مفید در نظر می گیریم.
تحقیقات نشان داده اند که ورزشکاران نخبه اغلب به عنوان الگو، نماد و تقویت ایده آل ها و ضوابط مورد عمل در جامعه یا در یک گروه خاص عمل می کنند (Biskup و Pfister ، 1999). به عنوان یک نتیجه، این معقول است که فرض کنیم که روش های تنظیم وزن انجام شده توسط نخبگان نیز به طور کلی ورزشکاران ورزش های رزمی را، صرف نظر از سن یا سطح رقابتی تحت تاثیر قرار می دهند.
با استفاده از یک روش کیفی، هدف از مطالعه حاضر گسترش فهم از جنبه های مختلف منفی در مورد استراتژی های رژیم غذایی و شیوه های مدیریت وزن تجربه شده توسط ورزشکاران نخبه ورزش های رزمی قبل، در طول و بین مسابقات می باشد.
روش
شرکت کنندگان
ما به صورت هدفمند از ورزشکاران نخبه با هدف دستیابی به تنوع از نظر مشارکت ورزشی ( چهار ورزش رزمی المپیک: کشتی ، جودو ، بوکس و تکواندو )، کلاس وزنی (به عنوان مثال، شامل هر دوی ورزشکاران سبک وزن و سنگین وزن )، و جنسیت نمونه گیری کردیم، تنوعی که ما در نظر گرفتیم مربوطه به بدست آوردن یک چشم انداز متوازن از سوال پژوهش بود ( Patton ، 1990).
در مجموع 14 ورزشکار تیم ملی سوئد ( 9 مرد و 5 زن ) با وابستگی های ورزشی زیر مورد مصاحبه قرار گرفتند:کشتی (7 نفر) ، جودو (3 نفر ) و تکواندو (4 نفر).
ورزشکارانی که در ابتدا برای همکاری دعوت شدند در برنامه حمایت کارایی بالای کمیته المپیک سوئد شرکت داشتند. این برنامه برای ورزشکارانی که یا اغلب در مسابقات بین المللی قرار داشتند محدود شده بود و یا برای کسانی که توان بالقوه برای رسیدن به سطح کلاس جهانی در دو دوره المپیک را داشتند در نظر گرفته شده بود (یعنی 4-8 سال). با توجه به تعداد محدود شرکت کنندگان در یکی از ورزش های مورد سوال، یک نمونه برداری اضافی از 4 ورزشکار تیم ملی انجام شده بود. در نتیجه، 14 نفر از 23 ورزشکار دعوت شده به همکاری در تحقیقات شرکت داشتند (61%).
همه ورزشکاران دعوت شده نامه ای با یک فراخوان برای شرکت در مطالعه مصاحبه ای دریافت نمودند. در این نامه ورزشکاران آگاه شدند که موضوع اصلی مصاحبه پژوهش جنبه های مختلف از عادت های غذایی و شیوه های تنظیم وزن می باشد، و این که از افراد ورزشکار خواسته شد تا با تجربیات، دیدگاه ها و نقطه نظرات شخصی و شیوه های خودشان مشارکت و همکاری داشته باشند. به تمام شرکت کنندگان از محرمانه بودن مصاحبه در آن نامه اطمینان داده شده، و این در طول جلسه مصاحبه به طور شفاهی تضمین شد.
روش
تجارب گذشته و دانش قبلی به خطری در زمان اجرای تحقیق کیفی، که احتمالاً منجر به نتیجه گیری های مغرضانه نشات گرفته از باورهای شخصی و پیش پنداشت ها است، اشاره می کند ( patton، 1990). در طول این تحقیقات، از مرحله برنامه ریزی تا انجام مصاحبه، از طریق تجزیه و تحلیل و در نهایت نوشتن مقاله حاضر، دانش قبلی به نظر می رسد فرآیند پژوهش را تسهیل می نماید. محققان علایق مختلفی در مورد غذا و تغذیه داشتند، که به گونه ای سه گانه (Cresswell ، 2003) احتمال نتایج مبتنی بر احتمالات و نتیجه گیری نادرست کاهش داده می شد. به عنوان یک متخصص تغذیه ثبت شده، اغلب مشاوره تغذیه با ورزشکاران نخبه از طرف کمیته المپیک سوئدی، همراه با حضور یک مربی در تکواندو انجام می شد، نویسنده اول بینشی در مسائل تغذیه ای به علاوه تمرین و فرهنگ ورزش های رزمی به طور عام دارد. Pipping و Ekström و Berg تحقیقات انجام شده در مواد غذایی و تغذیه دارند اما هیچ تجربه قبلی از روال ورزش های رزمی ندارند.
مصاحبه های نیمه ساختار یافته به صورت چهره به چهره توسط نویسنده اول در یک مکان انتخابی هر شرکت کننده انجام شده بود. مصاحبه ضبط شده بین 23-64 دقیقه به طول می انجامید ( زمان متوسط 38 دقیقه). زبان اصلی در طول مصاحبه سوئدی بود. به منظور افزایش جامعیت داده ها، بلکه ساخت مجموعه داده های بیشتر سیستماتیک می باشد ( patton ، 1990) ، یک راهنمای مصاحبه انعطاف پذیر در مصاحبه آزمایشی با یک ورزشکار ورزش های رزمی ساخته و آزمایش شده بود. راهنمای مصاحبه (شکل 1) شامل سوالات باز تنظیم شده توسط زمینه مصاحبه بود. زمینه سئوالات طیف گسترده ای از فرآیندها را پوشش داده بود ( رفتارهای مواد غذایی، تجارب، استراتژی ها، اثرات و روش ها ) که شامل رفتار غذایی و روش های وزن گیری بود (Sobal و Bisogni ، 2009). هیچ نام یا نام مستعاری در ارائه بخش های منتخب مصاحبه، که به زبان انگلیسی ترجمه شده اند، استفاده نشده است. علاوه بر این، برای جلوگیری از شناسایی شرکت کنندگان در طول متن برای جنسیت و نوع ورزش به صورت بی طرفانه اصطلاح ''ورزشکار'' استفاده شده است. مصاحبه ها نیمه ساختار یافته بودند به این مفهوم که مصاحبه گر و مصاحبه شونده بتوانند در همه زمان ها به منظور پیگیری یک ایده با جزئیات بیشتر در اختلاف (نوسان) باشند ( Bryman ، 2001). مصاحبه ها بر آماده سازی ورزشکاران برای رقابت متمرکز بودند، با این حال ملاحظات تغذیه ای در دوره زمانی بین مسابقات و در طول حجم کم فصل نیز شامل شده بود. به منظور تسهیل در مصاحبه، از یک نفر از افراد از قبل تعیین شده استفاده شد. این فرد به منظور تمرکز در دوره های زمانی مختلف استخدام شده بود (نگاه کنید به شکل 1A -C ). بنابراین، نیت این بود که برای ورزشکاران، توصیف تنظم وزن شان و شیوه های مربوط به رژیم غذایی و افکار ساختار یافته تر و روش های مفصل ارتباط با زمینه آسان تر شود. در متن زیر، این به عنوان سه دوره یا دامنه مختلف شرح داده شده است: (a) بین مسابقات، به عنوان مثال، در طول حجم کم فصل یا پیش فصل و در بین مسابقات ، (b) نزدیک به وزن کشی، به عنوان مثال، وزن کشی هفته یا روز گذشته قبل از مسابقه و ( c) پس از وزن کشی، به عنوان مثال، در دوره زمانی بین وزن کشی و بازی ( شکل 1).

جهت خرید فایل تماس بگیرید 
09375520909 - شبستری
shabestari716@gmail.com

Weight loss methods of high school wrestlers

ABSTRACT

PURPOSE: The purpose of this investigation was to assess the weight loss practices of Michigan high school wrestlers at all levels of competition. METHODS: A two-page survey was designed to assess weight loss behaviors of high school wrestlers. It was mailed by the Michigan High School Athletic Association (MHSAA) midway through the wrestling season to all Michigan high schools participating in interscholastic wrestling. RESULTS: Completed surveys were received from 2532 wrestlers. Wrestlers lost an average of 6 pounds during the season. Over 50% of wrestlers lost more than 5 pounds; 27% of wrestlers lost at least 10 pounds; 72% of wrestlers engaged in at least one potentially harmful weight loss method each week of the wrestling season; 52% used at least two methods each week; 12% used at least five methods each week. Weekly use of laxatives, diet pill, or diuretics was reported by 2% of wrestlers. Vomiting to lose weight was done at least weekly by 2% of wrestlers. Wrestlers who engaged in at least one rapid weight loss method per week lost more weight, began wrestling at an earlier age, and reported more binge eating compared with wrestlers who did not report weekly rapid weight loss. CONCLUSION: The majority of Michigan high school wrestlers engaged in at least one potentially harmful weight loss method each week of the wrestling season. Fasting and various methods of dehydration were the primary methods of rapid weight loss. Wrestlers who lost weight each week were more likely to binge eat. Potentially harmful weight loss practices were found to be common at all grades and success levels.

Key Words: WRESTLING, WEIGHT CUTTING, DEHYDRATION, EATING DISORDERS, HIGH SCHOOL

روش های کاهش وزن کشتی گیران دبیرستانی
چکیده
روش های کاهش وزن کشتی گیران دبیرستانی. علوم پزشکی. دانش ورزشی. جلد 33 . 5 نوامبر 2001 . صص 813 – 810 . هدف: هدف از این تحقیق، بررسی شیوه های کاهش وزن کشتی گیران دبیرستانی میشیگان در تمام سطوح رقابتی بود. مواد و روش: یک بررسی فشرده برای ارزیابی رفتار کاهش وزن کشتی گیران دبیرستانی طراحی شده بود. این توسط تیمی از انجمن ورزشی دبیرستانی میشیگان (MHSAA) از طریق فصل مسابقات کشتی به تمام دبیرستان های میشیگان شرکت کننده در میان مدارس کشتی ارسال شده بود. یافته ها: بررسی های انجام شده از 2532 کشتی گیر دریافت شد. کشتی گیران در طول فصل مسابقات به طور متوسط 6 پوند کاهش وزن داشتند. بیش از 50 % از کشتی گیران بیشتر از 5 پوند کاهش وزن داشتند، 27 % از کشتی گیران حداقل 10 % کاهش وزن داشتند، 72 % از کشتی گیران درگیر حداقل یک روش کاهش وزن بالقوه مضر در هر هفته از فصل مسابقات کشتی بودند، 52 % حداقل از دو روش در هر هفته استفاده می کردند، 12 % حداقل از پنج روش در هر هفته استفاده می کردند. استفاده هفتگی از مسهل ها (ملین ها)، قرص رژیم غذایی، یا داروهای ادرارآور توسط 2 % از کشتی گیران گزارش شده بود. استفراغ کردن برای کاهش وزن حداقل هفته ای یک بار توسط 2 % از کشتی گیران انجام می شد. کشتی گیرانی که درگیر حداقل یک روش کاهش سریع وزن در هفته بودند وزن بیشتری کم کرده بودند، کشتی را در سنین پایین تر شروع کرده بودند، و در مقایسه با کشتی گیران که کاهش سریع وزن هفتگی نداشتند پرخوری بیشتر گزارش کرده بودند. نتیجه گیری: اکثر کشتی گیران دبیرستان میشیگانی درگیر حداقل یک روش کاهش وزن بالقوه مضر در هر هفته از فصل مسابقات کشتی بودند. روزه داری و روش های مختلف از دست دادن آب بدن روش اصلی کاهش سریع وزن بودند. کشتی گیرانی که هر هفته کاهش وزن داشتند بیشتر احتمال داشت که پر خوری کنند. شیوه های کاهش وزن بالقوه مضر در تمام درجات و سطوح موفقیت معمول بودند. واژه های کلیدی: کشتی، کاهش وزن، از دست دادن آب بدن، اختلالات خوردن، دبیرستان.

کشتی گیران رقابتی به طور سنتی برای به دست آوردن مزیت رقابتی در پایین ترین وزن ممکن کشتی می گیرند. فشار برای کم کردن وزن قبل از مسابقه منجر به روش معمول از کاهش مقدار نسبتاً زیادی از وزن در یک دوره زمانی کوتاه، در درجه اول از طریق دست دادن آب بدن می باشد. نگرانی در مورد پیامدهای سلامتی ناشی از کاهش سریع وزن مکرر در میان کشتی گیران در آغاز دهه 1930 بیان شد (9). در سال 1967، انجمن پزشکی آمریکا یک موضع گیری مخالف در برابر کاهش سریع وزن در کشتی گیران منتشر کرد (3)، و در سال 1969، انجمن پزشکی آیووا ممنوعیت ورزش کشتی در دبیرستان را به دلیل بکار بردن روش های کاهش وزن ناسالم کشتی گیران توصیه کرد (16). کالج پزشکی ورزشی آمریکا یک موضع گیری با عنوان " کاهش وزن در کشتی گیران " را در سال 1976 منتشر کرد که برای تجزیه و تحلیل ترکیب بدن پیش فصل مسابقات کشتی گیران برای ممنوعیت کشتی گیران در کاهش کمتر از 5 % چربی بدن و روش های مشخص برای تضعیف از دست دادن آب بدن قبل از مسابقات می باشد (1). یک موضع گیری اصلاح شده در سال 1996 برای تصویب قوانینی که کاهش وزن کشتی گیران را محدود می کرد، ایجاد شده (2). آکادمی پزشکی کودکان آمریکا نیز یک بیانیه سیاست گذاری در سال 1996 برای ترویج شیوه های کنترل وزن سالم در ورزشکاران جوان را منتشر کرد (7).
انجمن های ورزشی چند دبیرستان دولتی قوانینی پیشنهادی داشتند که یک وزن حداقل در کشتی گیران بر اساس اندازه گیری درصد چربی بدن ایجاد می کرد و مقدار وزنی که می توانست در هر هفته کاهش یابد را محدود می کرد. با این حال، در حال حاضر، تنها چهار ایالت استانداردهای اجباری وزن بر اساس درصد چربی بدن دارند. یکی از استدلال های استفاده شده علیه اجرای چنین برنامه های کنترل وزن این است که برای رسیدگی به مشکلی که در یک اقلیت کوچکی از کشتی گیران رخ داده هزینه ها بیش از حد زیاد می باشد. هدف از این مطالعه تعیین نفوذ کلی شیوه های کاهش وزن بالقوه مضر در میان کشتی گیران دبیرستانی میشیگان در تمام سطوح موفقیت و رقابت می باشد.
مواد و روش ها
مواد و روش ها. در فوریه سال 1996، حدود 2.5 ماه به فصل مسابقات کشتی باقی مانده است، یک بررسی فشرده توسط انجمن ورزشی دبیرستانی میشیگان (MHSAA) برای مدیران و مربیان ورزشی در هر دبیرستان میشیگان با یک برنامه کشتی توزیع شد. این بررسی، توسط MHSAA ارزیابی و تصویب شده و توسط انجمن تحقیقات انسانی دانشگاه میشیگان تایید شده بود. نه مدارس و نه نام کشتی گیران مشمول بررسی شد و اطمینان داده شده بود مربیان و کشتی گیران ناشناس بمانند. شرکت در این مطالعه توسط مربیان و کشتی گیران داوطلبانه بود. والدین برای مشارکت فرزندانشان در MHSAA رضایت نامه کتبی دادند. پاکت های نامه خود مخطاب برای بازگشت نامه پستی به گروه پزشکی خانواده دانشگاه میشیگان گنجانده شده بودند.
ابزار. این نظر سنجی برای ارزیابی رفتارهای کاهش وزن در میان کشتی گیران دبیرستانی طراحی شده بود. برخی از سوالات از یک بررسی توسعه یافته توسط Oppliger و همکارانش اقتباس شده بود (12). این ابزارها با درخواست وزن کشتی گیران در اولین روز تمرین آغاز شد. سپس از کشتی گیران خواسته شد مقدار وزن خود را که تا پایان فصل مسابقات کشتی تغییر خواهد کرد در یک مقیاس پنج نقطه ای با 1 "من افزایش وزن خواهم داشت ، " 3 " من همان وزن باقی خواهم ماند" و 5 " من کاهش وزن خواهم داشت" برآورد نمایند. سپس، یک سری سوالات در مورد گزارشی از بیشترین وزن خود در 12 ماه گذشته، بیشترین کاهش وزن در 5 روز قبل از مسابقه، طولانی ترین زمان بدون مواد غذایی قبل از یک مسابقه، و سنی که آنها کاهش وزن برای کشتی را آغاز کردند، پرسیده شد. سنی که ورزشکار، کشتی رقابتی را آغاز کرد نیز پرسیده شد.
تأثیر افراد مهم توسط سئوال از کشتی گیران در مورد نرخ میزان تأثیر افراد زیر در شیوه های کاهش وزن خود اندازه گیری شد: کشتی گیران دیگر، مربیان، کشتی گیران سابق، پدر، مادر، دکتر، پرستار مدرسه، دیگر اعضای هیئت علمی مدرسه، مربی تغذیه و ارزیاب ترکیب بدن. اعتبار هر منبع در یک مقیاس پنج نقطه ای با 1 " اصلاً تأثیر ندارند ، " 3 " مطمئن نیستم ، " و 5 " بسیار تأثیر گذارند " ایجاد شد. سپس، از کشتی گیران خواسته شد تا فراوانی روش های کاهش وزن مورد استفاده در طول فصل جاری مسابقات را با استفاده از پاسخ های: روزانه، 3-4 بار در هفته، یک بار در هفته ، 2-4 بار در هفته ، و هرگز نشان دهند. روش های کاهش وزن ذکر شده عبارتند از: رژیم لاغری تدریجی (خوردن غذای کمتر و کاهش وزن 2-3 پوند در هفته)، محدود کردن مواد غذایی (حذف کردن 1-2
وعده غذایی در روز )، روزه گرفتن (در تمام روز غذا نخوردن)، محدود کردن مایعات، افزایش ورزش، استفاده از اتاق کشتی گرم ، سونا، لباس های مناسب لاستیکی / پلاستیکی، تُف کردن، مصرف مسهل (ملین)، قرص های رژیم غذایی، داروهای ادرارآور (قرص های آب )، تنقیه، و استفراغ کردن برای کاهش وزن. سوال جداگانه ای پرسیده شد که آیا هیچ کدام از آنها تا به حال پرخوری داشته اند، که به عنوان " غذا خوردن کنترل نشده ، مقدار بیش از حد ( زیاد) از مواد غذایی در یک دوره کوتاه از زمان" تعریف شده بود.
سوال بعدی پرسیده شد که آیا آنها تا به حال اطلاعاتی در مورد تغذیه و کاهش وزن داشته اند، و اگر چنین است، توسط چه کسی (مربی، والدین، دکتر، پرستار، و یا دیگران) بوده است. درجه مدرسه، وزن فعلی، و قد سپس پرسیده شد. در نهایت، از آنها پرسیده شد که آیا آنها ترکیب بدن خود را تا به حال توسط یک ارزیاب پوست ثبت کننده MHSAA قبل از فصل مسابقات تعیین کرده اند.
تجزیه و تحلیل آماری. اطلاعات با استفاده از بسته آماری برای علوم اجتماعی (SPSS) مدیریت و تجزیه و تحلیل شده بود. تکرارها و خلاصه های آماری در تمام متغیرها محاسبه شده بود. تغییرات کل وزن با در نظر گرفتن تفاوت بین وزن در اولین روز تمرین و وزن فعلی ایجاد شده بود. آزمون t زوجی برای بررسی اهمیت تغییرات استفاده شده بود. تغییرات درصد وزن نیز محاسبه شده بود.
برای ارزیابی فراوانی کلی روش های کاهش وزن بالقوه مضر، شاخص شیوه های کاهش وزن ناسالم ساخته شده بود. این شاخص (نشانه خطر) نشان دهنده تعداد کل روش های کاهش وزنی که حداقل یک بار در هفته توسط یک کشتی گیر به کار رفته، می باشد. این مطالعه رژیم لاغری تدریجی را حذف کرده و ورزش را افزایش می دهد، و اینکه روش های کاهش وزن مناسب را مد نظر قرار می دهد. یک گروه از کاهش دهندگان وزن در معرض خطر بالا بر اساس رفتارهای کاهش وزن خود شناسایی شده بودند. کشتی گیرانی که درگیر یک یا چند روش کاهش وزن بالقوه مضر در هر هفته بودند در مقایسه با کشتی گیرانی که درگیر هیچ روش کاهش وزن بالقوه مضر هفتگی نبودند در گروه " در معرض خطر بالا " قرار داده شدند. این طبقه جدید پرخطر نامیده شده بودند. ارتباط های دو متغیره بین گروه پر خطر و تأثیر اجتماعی، جمعیتی، و متغیرهای کاهش وزن با استفاده از آزمون t و کای دو متناسب شده، انجام شده بود.

جهت خرید فایل تماس بگیرید 
09375520909 - شبستری
shabestari716@gmail.com